Het zit erop! Het is 10 februari en de woonkamer van de YWAM basis in Addis Ababa ligt vol met slaapzakken, slaapmatten en backpacks. Het is tijd om terug te vliegen naar Zuid-Afrika. Na wat traantjes, omdat we afscheid moeten nemen, stappen we in een taxibusje op weg naar het vliegveld. Na een reis die aardig soepel verloopt landen we in Johannesburg. Hier wordt het team weer opgesplitst. De ene helft gaat naar Petronia, de andere helft (inclusief ik) gaat naar Lenesia, nabij Johannesburg. We hebben nog twee weken outreach voor de boeg.
Zodra we aankomen in Lenesia kan mijn humeur niet beter zijn. We verblijven bij een kerk en hebben voor het eerst in lange tijd weer een lekker eigen bed en een goede douche (is koud maar alsnog, een douche is een douche)!! Hier hebben we een paar daagjes van mogen genieten en toen zeiden we weer tot ziens tegen het bed en de douche.
Het was tijd om de bush bush in te gaan naar het dorpje Tzaneen in Limpopo. Na een busrit die ik weet niet hoe lang duurt, komen we aan. Limpopo is prachtig, omringd door natuur en prachtige bergen bouwen we rond het avonduur onze tentjes op. Beetje jammer dat het ongelofelijk hard aan het regenen is, maar het lukt om de tenten op te zetten. Die regen bleek echter toch een beetje een probleem. Stortbuien waren, met name de eerste paar dagen, een terugkomend fenomeen, tenten zakken in mekaar en worden privé-zwembaden. Na de eerste twee avontuurlijke nachten in de tenten zakt bij meerderen van ons de moed een beetje in de (natte) schoenen. Alles is doorweekt, niks wordt droog en onze spullen en kleren stinken hierdoor. Maar God is goed, ondanks dat het blijft regenen zijn de tenten de rest van de dagen wat beter bestand tegen de stortbuien en hoeven we ‘s nachts niet meer onze tenten uit te vluchten om ze opnieuw op te zetten. Ook het water in de tenten wordt minder, waardoor het te managen is. We hebben een wat mij betreft geweldige tijd gehad in Tzaneen. Tzaneen is een bijzondere plaats waar veel witchcraft (hekserij) wordt uitgevoerd in de omgeving, maar God heeft ons beschermd tegen kwade machten. Iedere avond organiseerden de studenten een kerkdienst waar meer en meer mensen naartoe kwamen. Geweldig om samen met de lokale bevolking God te mogen aanbidden en relatie met hen op te mogen bouwen. De laatste avond hebben we met de mensen uit de omgeving mogen genieten van een geweldig diner die door de lokale mama’s werd gemaakt. Naast de avonddiensten hebben we de kans gehad om bij mensen op huisbezoek te gaan en een bemoedigend woord te delen en voor hen te bidden. Ook hebben we de lokale kerk mogen dienen door de tuin op orde te maken.
Na onze tijd in Tzaneen gaan we terug naar Lenesia. De laatste week van de outreach doen we hier. In Lenesia gaan we wederom bij mensen langs, doen we aan straatevangelisatie en één middag zijn we deel van een open air (soort laagdrempelige kerkdienst in de open lucht).
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet alles ten volle heb meegemaakt tijdens onze tijd in Lenesia, gezien mij een geweldige verassing te wachten stond. Ik was namelijk jarig en de dag voor mijn verjaardag kwam ineens een heel bijzonder iemand met een bos bloemen binnenlopen toen we een meeting hadden (SPOILER ALERT: Ik heb sinds november een relatie met een geweldige man (Manu) die ook werkt bij YWAM in Muizenberg). Hij was naar Johannesburg toegevlogen om me te verassen en is een paar dagen gebleven.
Onze tijd in Lenesia betekent het einde van de outreach. We reizen terug naar Kaapstad per bus, na een busreis van 24 uur komen we aan. De DTS zit er nu bijna op. We hebben een week debrief met de studenten, we kijken terug op de DTS en vooruit, wat nu? Na de debrief met de studenten hebben we een debrief met de staff en is het avontuur voor nu voorbij.
Momenteel zit ik voor even weer in Nederland en in mei zal ik terugvliegen naar Zuid-Afrika, om de komende DTS te staffen.
Tijdens de debrief week hebben een aantal studenten de keuze gemaakt om zich te laten dopen. We hebben een geweldige doopdienst gehad in de oceaan. Het maakte het extra bijzonder omdat Manu en ik één van onze studenten mochten dopen.
Ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor jullie betrokkenheid en gebed het afgelopen half jaar en jullie steun. Ik ben God dankbaar dat ik dit heb mogen doen en zoveel geweldige jonge mensen heb mogen leren kennen en onderdeel heb mogen zijn in hun geloofswandel. God heeft veel gedaan in hun levens en ik vertrouw erop dat hij in hun levens blijft werken.
Inmiddels ben ik een paar dagen terug in Nederland, aangezien mijn visum verloopt. In mei zal ik weer terugvliegen naar Zuid-Afrika. Tijdens mijn tijd in Nederland is het de bedoeling dat mijn vriend ook naar Nederland komt voor een maand om mijn familie te ontmoeten. Hopelijk wordt zijn visum geaccepteerd.
Dankpunten:
- De groei van de studenten en wij als staff;
- De vriendschappen die zijn opgebouwd;
- God heeft ons gedurende de afgelopen 6 maanden beschermd en in onze noden
voorzien;
- De ministries die we hebben gedaan tijdens outreach.
Gebedspunten:
- De studenten die weer in hun eigen leefomgeving zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat de omslag erg lastig is als je weer thuis komt. Niet meer continu mensen om je heen die je steunen en aanmoedigen in je geloofsleven, eenzaamheid, en de struggle dat je veranderd bent en mensen dit niet altijd begrijpen;
- Het visumproces van mijn vriend (Manu);
- Rust over mijn financiële situatie, gezien mijn leef- en werkkosten hoger zijn dan wat er aan financiën binnenkomt en dit geeft me stress. Ik vertrouw hierin op God, maar ik blijf dit lastig vinden;
- De nieuwe DTS die eraan zit te komen. We hebben nu al bijna 20 aanmeldingen.
Disclaimer: Deze blogpost heb ik ongeveer een week geleden geschreven, maar door internetproblemen in Zuid-Afrika heb ik hem daar niet kunnen uploaden. Op dit moment ben ik weer in Nederland en door de goede wifi hier (YAY) kan ik hem nu pas uploaden.