Daar gaan we weer!

Het is alweer juli. Ik heb al een paar keer getracht deze blog te posten, maar door omstandigheden is dit nog niet gebeurd. 30 mei 2023 was het zover, samen met Manu ben ik vanuit Düsseldorf naar Zuid-Afrika gevlogen. We hebben een reis van al met al 25 uur gemaakt. Na wat films en een beetje gedommel in het vliegtuig komen we aan. Ik zit bij de douane even te stressen, het is altijd spannend of ze me een 90-dagen visum geven. Terwijl ik in de rij zit te wachten, bid ik of ik bij de meest vrolijke douanepersoon terecht mag komen (meestal hebben ze niet echt een gezellig humeur). God is goed, ik kom ‘toevallig’ bij een meneer die meteen al begint te zingen en me zonder vragen het visum geeft.  

In Muizenberg aangekomen stap ik met koffers en al binnen in mijn nieuwe nederige stulpje. Mijn eerste gedachte is: ‘oh help’ het blijkt een huis waar menig student nog even van moet slikken, muisjes in de keuken, overal etensresten, nageltjes op de grond etc. Ik ben de enige vrouw in dit huis en dat merk ik meteen. Maar goed dat terzijde, ik heb wel lekker de hele bovenste verdieping tot mijn beschikking, aangezien er verder dus geen dames zijn.

De dag na aankomst heb ik direct mijn eerste vergadering. We zitten op 30

aanmeldingen, waarvan 21 studenten sowieso komen en waarvan het restant nog wachtende is op visums en financiën. We bidden voor de studenten en praten over het plan de campagne hoe we de komende tijd aan de gang gaan met de voorbereidingen. We onderhouden contact met de studenten, beantwoorden hun vragen, maken welkomstpakketjes en het is tijd voor mij om de verfkwasten erbij te pakken en welkomstkaartjes en bedankkaartjes voor de komende sprekers te maken.

Druk, druk, druk, druk…. en dan valt er nog iets vervelends voor in het huis waar ik woon, waardoor het er niet meer veilig is en ben ik naast de voorbereidingen voor de DTS bezig met het in gesprek gaan met verschillende mensen en het schrijven van een rapport voor de handhaving. Binnen anderhalve week verhuis ik 2 keer. Al met al geen leuke overige bezigheden om even snel tussendoor te moeten doen.  

Donderdag 22 juni is dè grote dag, de studenten komen en de DTS gaat van start. Met veel enthousiasme wachten we met ons team op de studenten, ze komen van verschillende landen. Waar vorige jaar Europa de overhand had, is dat nu Afrika. Erg leuk en ik ben super benieuwd.  

Ondertussen is er wat tijd verstreken. De eerste lectures zijn geweest en we hebben een start gemaakt met de workduties, aanbidding/gebedsmomenten en de studenten zijn bekend gemaakt met de ministries die we op verschillende dagen zullen doen.

De groep wordt opgesplitst in een aantal teams en onderverdeeld onder de volgende ministries:

- Evangelisatie onder de dakloze community hier in Muizenberg;

- Kinder/tienerwerk in een nabijgelegen sloppenwijk;

- Kerkwerk in gevangenissen;

- Evangelisatie in een rehabilitatiecentrum;

- Sportministry.

Vanaf volgende week zullen de ministries beginnen en ook de one-on-one gesprekken, de wekelijkse gesprekken die wij als staff met de studenten hebben waarin van alles besproken kan worden, van hoe het persoonlijk met hen gaat tot wat God aan het doen is in hun leven, tot de dingen waar ze tegenaan lopen.

Nadat we super van start zijn gegaan met de DTS, hebben we ook te maken met grote tegenslagen.

Er gaat er ziekte rond onder staff en studenten en ook de bof is binnengedrongen. Een zorgelijke situatie waar gebed voor bescherming en genezing nodig is.

Daarnaast is er een ontzettend verdrietige situatie, YWAM Muizenberg is in rouw. Een jonge vrouw die werkzaam was in één van de ministries is onverwachts overleden aan de gevolgen van depressie. Ze laat een man en twee jonge zonen achter, waarvan de jongste amper een jaar oud is. Een harde klap. Ze was een vrouw met een groot hart voor anderen en in het bijzonder voor de kinderen waar ze mee werkte in één van de gevaarlijkste wijken van Kaapstad. Ze laat een enorm gat achter en iedereen van de organisatie is diep geraakt.

Wij mogen weten dat God in elke situatie meegaat en troost maar dit is in deze situaties wel eens moeilijk.

Hieronder heb ik, net als in vorige blogs, een aantal dank- en gebedspunten genoemd. Ik waardeer het enorm dat ik mijn ervaringen met jullie mag delen en hierbij wil ik jullie vragen deze punten samen met mij mee te nemen in gebed.

Dankpunten:

- De reis die goed verlopen is en dat ik zonder problemen het land ben binnengekomen;  

- Mijn nieuwe huis. De dag dat ik besloten heb om het huis te verlaten vertelde een vriendin dat ze over een paar dagen voor een maand weggaat en iemand zoekt voor in haar kamer, God voorziet!;

- Het mooie team enthousiaste mensen waar ik deze DTS mee mag gaan staffen;

- De studenten die allemaal hiernaartoe zijn gekomen;

- De groep is nu al hecht en de studenten zijn erg hongerig naar God. Ze hebben grote verwachtingen en grote vragen.

Gebedspunten:

- dat er genoeg financiën komen voor de studenten, zodat ze hier geen stress over hoeven te hebben en dat ze kunnen blijven meedoen met deze DTS;

- dat de samenwerking met het team goed mag verlopen;

- dat het een geweldige DTS mag zijn, dat iedereen mag groeien in zijn/haar geloof;

- dat er een prettige werksfeer mag blijven en voor een goede samenwerking met het leiderschapsteam;

- dat de groepsdynamiek onder studenten en staff goed mag blijven;

- dat er genezing komt voor degenen die de bof heeft en dat deze ziekte niet verder uitbreidt. Gebed voor bescherming en genezing.

- dat het jonge gezin waar de moeder is overleden verder kan, dat ze Gods liefde mogen ervaren en troost, dat ze ondanks alle verdriet en zorg verder kunnen en genoeg hulp krijgen om het gezin draaiend te houden.

Aan het eind van deze blog wil ik iedereen enorm bedanken die mij de afgelopen tijd heeft gesteund door gebed, maar ook financieel. Daar waar ik veel zorgen heb gehad over financiën, heb ik gezien dat het ook anders kan en dat God echt voorziet en daar heeft Hij jullie voor gebruikt. Heel erg bedankt voor de steun die ik heb gekregen!